Τα κολάρα (νάρθηκες για τον αυχένα) τα συναντάμε από την εποχή της αρχαιότητας ακόμα (Αίγυπτος, Ελλάδα). Τα χρησιμοποιούσαν για να ακινητοποιήσουν το κεφάλι, να ανακουφίσουν από τον αυχενικό πόνο και να επιταχύνουν την διαδικασία επούλωσης.
Για ποιους λόγους χρησιμοποιούνται τα κολάρα για τον αυχένα;
Υπάρχουν 3 βασικοί λόγοι για να χρειαστεί κάποιος την συνδρομή ενός αυχενικού κολάρου:
1. Για να ανακουφιστεί από συνεχή πόνο λόγω αυχενικού συνδρόμου. Στην περίπτωση αυτή το κολάρο βοηθάει στο να υποστηρίξει ο λαιμός το βάρος της κεφαλής ώστε τα τραυματισμένα μαλακά μόρια στον αυχένα να επουλωθούν.
2. Λόγω χειρουργικής επέμβασης στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Συνήθως εκεί οι αυχενικοί σπόνδυλοι χρειάζονται κάποιου είδους στήριξη για να εφαρμόζουν σωστά μεταξύ τους μέχρι να αναρρώσει ο ασθενής.
3. Όταν έχει συμβεί κάποιο ατύχημα που επιδέχεται τη χρήση του κολάρου ως προληπτικό μέτρο μέχρι να εκτιμηθούν πιθανοί αυχενικοί τραυματισμοί.
Τύποι κολάρων για τον αυχένα
Τα αυχενικά κολάρα τα βρίσκει κανείς σε διάφορους τύπους που αντιμετωπίζουν διαφορετικές περιπτώσεις αυχενικών δυσλειτουργιών:
Μαλακά και σκληρά κολάρα
Τα μαλακά είναι φτιαγμένα από ελαφριά ελαστικά υλικά. Δένουν γύρω από τον λαιμό και ασφαλίζουν με βέλκρο. Ο κυριότερος λόγος που φοριούνται είναι ως μεταβατικό στάδιο από την προηγούμενη εφαρμογή ενός πιο σκληρού αυχενικού νάρθηκα.
Το μεγαλύτερο μέρος της επούλωσης έχει πραγματοποιηθεί και το μαλακό κολάρο εξυπηρετεί ως το τελικό στάδιο πριν αποδεσμευτούμε τελείως από την εξωτερική υποστήριξη του αυχένα. Το συναντάμε παράλληλα και ως αποτελεσματικό μέτρο για ελαφρές αυχεναλγίες και σε περίπτωση θλάσεων και μικρών κακώσεων του αυχένα.
Τα σκληρά κολάρα είναι φτιαγμένα από σκληρότερα υλικά όπως πλαστικό. Είναι σχεδιασμένα για να παρέχουν επαρκή αυχενική στήριξη και αποσυμφόρηση του πόνου σε διάφορες παθήσεις της αυχενικής μοίρας συμπεριλαμβανομένης της οξείας μορφής αυχενικού άλγους και της σπονδύλωσης.
Κολάρα τύπου Philadelphia
Περιέχουν σκληρά αφρώδη υλικά και αποτελούνται από δύο τμήματα που ενώνονται στα πλάγια με βέλκρο. Το άνω μέρος του νάρθηκα στηρίζει την κάτω γνάθο και το κάτω μέρος επεκτείνεται στην άνω θωρακική μοίρα, γεγονός που σημαίνει ότι είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος από τα σκληρά και μαλακά κολάρα.
Εξαιτίας του μεγέθους τους περιορίζουν το εύρος κίνησης αλλά για αυτό ακριβώς θεωρούνται τόσο αξιόπιστα και εφαρμόζονται συχνά κατά την μετεγχειρητική θεραπευτική περίοδο. Σταθεροποιούν τα κατάγματα στους σπόνδυλους και ελαττώνουν τον πόνο που σχετίζεται με κακώσεις και μυϊκή καταπόνηση της ευρύτερης τραυματισμένης περιοχής.
Διάφορα ειδικευμένα σταθεροποιητικά
Όπως ραχεο-στερνικοί σταθεροποιητές, ραχεο-αυχενικοί, αυχενο-θωρακικοί κ.α, χρησιμοποιούνται ευρέως σε σοβαρές τοπικές επεμβάσεις που απαιτούν πλήρη σταθεροποίηση της περιοχής του αυχένα και της συνέργειας του με τον θώρακα και την γνάθο. Πολλές φορές συστήνονται ως μορφή θεραπείας για χρόνιες παθήσεις όπως ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Συστήματα επεμβατικής αυχενικής στήριξης (Halo)
Πρόκειται για τον πιο σταθερό τύπο κολάρου. Πολλές σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις επικεντρώνονται σε εκτεταμένους τραυματισμούς που επηρεάζουν την ομαλή λειτουργία της σπονδυλικής στήλης και απαιτούν πλήρη ακινητοποίηση του κεφαλιού, του αυχένα και μέρους του θώρακα.
Τα κολάρα τύπου Halo είναι μια μορφή έλξης και στήριξης της σπονδυλικής στήλης. Ουσιαστικά «έλκουν» την σπονδυλική σε 2 διαφορετικές κατευθύνσεις. Αυτό βοηθάει στο να μειωθούν και οι ανώμαλες καμπυλότητες που παρατηρούνται σε παθήσεις της σπονδυλικής στήλης όπως η σκολίωση.
